توبة الله

به نام خدا

سخنان امام خامنه ای در مورد اینکه:

مغفرت الهی شامل حال کدام گناهکار (چه دانشمند باشد یا بی سواد ) میشود؟

از کتاب "طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن" بخش ایمان

دربارۀ معنای غفران هم بنده زیاد صحبت کردم.
 اینی که می گویم صحبت کردم، برای این است که شما برادران که غالباً در بحث های ما بودید، برگردید به حافظه تان، آنچه را که گفتیم، از خفایا و زوایای حافظه بیرون بیاورید.
 غفران یعنی  التیام دادن و پُرکردن یک خلأ.
بدن شما یک جراحتی برمی دارد؛

این ران، این بازو، یک جراحتِ عمیقی  برمیدارد،

این لایِ گوشت از هم باز می شود؛

اینجا مرهمی به شما  میدهند،

دارویی می گذارید،

ویتامینی مصرف  میکنید،

آمپولی می زنید؛ تا این  میجوشد،

تا این  می تراود و می زاید،

تا بالاخره همجنسِ خود را،

آن گوشتِ بدن،

آن ماهیچۀ بدن،

هم سنخِ خود را کنار خود به وجود می آورد.

تشکیات بدن شما کار می کند،

این زخم پُر می شود، التیام پیدا می کند.
 این التیام پیدا کردنِ یک زخم را، یک جراحت را، در نظرتان نگه بدارید،

تا تشبیهش کنم و تمثیل کنم به غفران؛

ببینید غفران چه جوری است.
روح شما اگر در مقام تمثیل، مانند جسمی باشد، هر گناهی که انجام میدهید، ضربتی بر روح وارد  میکند و زخمی  بوجود  میآورد.
چرا آقا؟ چرا  میگوییم گناه ضربت بر روح است؟
برای خاطر اینکه روح باید تعالی پیدا کند و گناه، هر  آنچیزی است که روح انسانی را یک گام از تعالی و تکامل مورد نظرش باز  میدارد.
در مقام مثل و تشبیه،  میشود همین زخم زدن، همین شکاف را بر پیکرۀ روح تو  بوجود آوردن .
این گناه که انجام شد، این نقیصه شکل گرفت.
شما مالِ مردم خوردید خدایِ نخواسته،  
آنی که شُرب خَمر کرد،
 آنی که ربا خورد،
 آنی که زنا کرد،
 آنی که دروغ گفت،
 آنی که افترا گفت،
 با هریک از این کارها، یک شکافی به روحش، به پیکرۀ روانش وارد آمد،
 این روحِ او زخمی شد،
 ناقص شد، از کمال که  غایةالآمال است دور افتاد؛

این گناه حالا باید مغفرت پیدا کند.

غفران یعنی چه؟

غفران یعنی این خلأ، این کمبودِ روح، این زخمِ روان، این نقیصه ای که در نفس او  به وجود آمده است، این برطرف شود،

این را  میگویند غفران.
  چه جوری برطرف  میشود؟
 چه جوری برطرف  میشود
 آن  نقیصه ای که در روح تو از سوی گناه  به وجود آمده؟
 با جبران کردن.
 آن کسی که با یک گناهی جان خود را از اوج انسانیت و تکامل و نقطۀ پرواز انسانی  یک قدری منحط کرده و دور انداخته ،

آنوقتی این  عقب ماندگی اش جبران شده است که یک مقداری برود بالا.
یک مثال دیگر بزنم.
سوار ماشین شدید، دارید  میروید سرِ پنجاه فرسخی.
 اگر این ماشین در راه توقف کرد،

شما چه شدید؟

عقب افتادی.
جبران این  عقب ماندگی به چیست؟
به اینکه  یکخُرده تندتر بروید ،
یکخُرده  بی وقفه تر بروید، یک مقدار از استراحت، بیشتر  صرفِنظر کنید تا در وقت معین به نقطۀ مورد نظر برسید.

واِلّا با نشستن آنجا و گفتن که خدایا من غلط کردم،
یک ساعتِ پیش اینجا در  قهوه خانه لمیدم و دیر حرکت کردم،
 خدایا اشتباه کردم،
 خدایا غلط کردم؛
 این کاری از پیش  نمیبرد.
حالا بالاخره غلط انجام گرفت ،
زودتر حرکت کن، تندتر برو تا این توقف و تأخیر یک ساعته را جبران کرده باشی.
 مغفرت الهی  اینجوری است.
خدای متعال  نمیگوید چون تو گناه کردی،
حالا هرچه کار نیک بکنی،
ما آن گناه را اصلاً از بین نخواهیم برد،
 لج  نمیکند خدا« وَ اِنیّ لَغَفّارٌ» ما لجباز نیستیم،
 ما غفاریم.
 آن گناههایی که انجام گرفت ،

آن اشتباهاتی که  به وجود آمد،

ما حاضریم از آن اشتباهات  صرفنظر کنیم،

  درصورتیکه جبران بشود .
 نمیگوییم چون شما یک روزی اشتباه کردید،

حالا صد برابر مجاهدت کردید،

مجاهدت شما به خاطر اشتباه شما هیچ،
نه؛« وَ اِنیّ لَغَفّارٌ» ما غافریم،
ما خلأها را پر  میکنیم،
  زخمها را التیام  میدهیم،
اما برای چه کسی؟
« لِمَن تابَ وَ آمَنَ و عَمِلَ صالِحاً ثُمَّ اهتَدىٰ»
 من  بخشنده ام برای  آنکه توبه کند.
توبه کند یعنی چه؟
 یعنی برگردد.
راهِ تکامل شما از اینجا بود،
شما باید  اینطرفی  میرفتید؛
حاضریم شما را ببخشیم،
 کِی؟
وقتی بروید  به طرف تکامل،
مجدداً به راه درست برگردید
« لِمَن تابَ» توبه کند، یعنی برگردد.
 توبه یعنی برگشتن.
ایمان خود را قوی کند،
عمل صالح کند.
عمل!

نباید از عمل غافل بود و به  سخن گفتن و  دل خوش داشتنِ خود بسنده کرد.
بنابراین مغفرت یعنی پرکردن آن خلأهایی که  زخمهای روح انسانند،
با پرکردن آنها انسان به کمال  میرسد.
 این، شایسته است که انسان در راهش کوشش کند،
مسابقه بدهد،
سرعت بگیرد.
مغفرت خیلی مهم است.
مغفرت این نیست که خدای متعال  بی حساب،
 از روی دلبخواه،
یک کسی را مورد لطف  بی جایی قرار بدهد،
 بدون اینکه خود او کوششی در راه این لطف الهی کرده باشد
« وَ سارِعوا اِلی مَغفِرَةٍ مِن رَبِّکُم»
 سرعت بگیرید  به سوی مغفرتی از پروردگارتان
« وَ جَنَّةٍ» و بهشتی« عَرضُهَا السَّماواتُ وَ الاَرضُ» که پهنا و گستردگی آن  به قدر  آسمانها و زمین است
« اُعِدَّت» آماده شده است« لِلمُتَّقینَ» برای متقیان.
این جملۀ معروفی که  میگویند:
 آقا شما اهل بهشتید و به بهشت خواهید رفت،  اگر  انشاءالله راهتان بدهند،
 این بسیار حرف  به جایی است.
ما همه آرزومند بهشتیم،
 همه در دعاها بهشت را طلب  میکنیم؛
 گاهی طلب بهشتِ تنها هم ما را قانع  نمیکند،
  دانه دانه خصوصیات آن را هم در دعا  میآوریم؛
از حورالعینش
و از غذای خوبش
 و از لَحمِ طَیرَش و  غیروذلک،
در دعاهایمان ردیف  میکنیم.
 اما خود خدا  میگوید ما این بهشت را برای مردم باتقوا آماده کردیم،
 این سفره را برای یک عده مردم خاصی انداختیم ،
آنها باید بیایند سر این سفره بنشینند و وارد این منطقه بشوند.
 آنها کی هستند؟ باتقوایان.
باتقوا کیست؟
« اُعِدَّت لِلمُتَّقینَ»
 آماده شده است برای متقیان .